آيه 42 سوره نور، وَ لِله‌ ملک‌السموات و‌الارض و الي‌الله‌المصير
و (بدانيد که) ملک و پادشاهى آسمانها و زمين خاص خداست و بازگشت (همه خلايق) به سوى خداست.

آيه 44 سوره الاسراء، تسبح‌ له‌السموات‌السبع والارض و من فيهن و ان من شي‌ء‌الايسبح بحمده و لکن لاتفقهون تسبيحهم انه کان حليماً غفورا.
آسمانهاى هفتگانه و زمين و هر كس كه در آنهاست او را تسبيح مي‌‏گويند و هيچ چيز نيست مگر اينكه در حال ستايش تسبيح او مي‌‏گويد ولى شما تسبيح آنها را درنم‏ي‌يابيد به راستى كه او همواره بردبار [و] آمرزنده است.

آيه 24 سوره الشعراء، قال ربُّ‌السموات‌و‌الارض و ما بينهما ان کتم موقنين.
موسي جواب داد: خداي آسمانها و زمين است و آنچه ما بين آنهاست، اگر به يقين باور داريد.

در آيات نام برده ملاحظه کرديد که شباهت اين موجودات زنده از شکل آيات کاملاً مشهود است، آياتي هم دلالت بر اين دارند که انسان‌هاي بر روي زمين و کرات ديگر هم زمان دچار حوادث هولناک روز قيامت خواهند شد.

آيه 25 سوره نمل، الا سيجدو‌الله‌الذي يخرج‌الخب، في‌السموات‌و‌الارض و يعلم ما تخفون و ما تعلنون
چرا براي خداوندي سجده نمي کنند که آنچه را در آسمانها و زمين پنهان است خارج ( و آشکار ) مي سازد ، و آنچه را پنهان مي داريد يا آشکار مي کنيد مي داند؟!

آيه 63 سوره الزمر، له‌مقاليد‌السموات‌و‌الارض والذين کفرو ابايات الله او لئک هم‌انحا سرون.
کليدهاي آسمانها و زمين از آن اوست و کساني که به آيات خداوند کافر شدند زيانکارانند.

اين گزارش حاکي از آن است که چون روز قيامت به انسان‌ها و عقاب و ثواب آن‌ها تعلق دارد لذا حوادث هولناک آن از قبيل ترس و خوف و بيهوش شدن انسان‌ها را شامل مي‌شود و فرشتگان از اين قاعده مستثني هستند.

به علاوه اگر منظور از ساکن‌ آسمان‌ها فرشتگان باشند لازم مي‌آيد که منظور از سماوات، کرات، آسماني نباشند بلکه همان هفت آسماني باشند که داراي مراتب معنوي و رتبي هستند، در حالي که با توجه به قرائن فراوان در قرآن مجيد هر جا «سماوات» با «ارض» کنار هم آمده‌اند، منظور آسمان‌هاي سيارات ديگر هستند.

آيه 2 سوره رعد، الله‌الذي رفع‌اسموت بغير عمد‌ترون‌ها ثم استوي علي‌العرض و سخر‌الشمس والقمر کل يجري ‌لاجل مسمي يدبر‌الامريفصل‌الايات‌العلکم بلقاء ربکم توقنون.
خداوند همان کسي است که آسمان ها را بدون ستون هايي که براي شما ديدني باشد برافراشت ، سپس به عرش استيلا يافت : خورشيد و ماه را مسخر اراده خود ساخت، که هر کدام در وقت خاص به گردش در آيند ، امر عالم را با نظامي محکم و آيات قدرت را با دلايلي مفصل منظم ساخت ، باشد که شما به ملاقات پروردگار خود يقين کنيد.
در اين آيه منظور از ستون‌ها، نيروي جاذبه بين کرات است. به چند حديث که موارد مذکور را تاييد مي‌کنند توجه نماييد:

در کتاب‌ توحيد و حصال روايتي است از جابر بن يزيد که از امام باقر (ع) در مورد آيه 15 سوره «ق» پرسيد، حضرت فرمودند: اي جابر آيا گمان مي‌کني که خدا فقط اين عالم واحد، کره زمين را خلق کرده و آيا فکر مي‌کني که او به جز شما بشري نيافريد به خدا قسم که خداوند هزار هزار عالم و هزار هزار آدم بيافريد که تو آخرين ايشان هستي و اينان نيز آدم‌اند.

آيه 15 سوره ق، افعيينا بالخلق‌الاول بل هم في‌لبس من خلق جديد.
مگر ما از آفريدن بار نخست عالم خسته شديم ؟ نه همه اين حرفها را مى دانند ولى نسبت به خلقت جديد در قيامت شك دارند.

امام صادق (ع) فرمودند: به غير از اين زمين شما، زميني نوراني وجود دارد که نورش از آن است و در آن مردمي هستند که خدا را بندگي مي‌کنند و چيزي را با او شريک نمي‌شوند. پشت سر اين خورشيد شما 40 خورشيد ديگر (کنايه از کرات زياد ديگر) نيز وجود دارد که مخلوقات زيادي در آن زندگي مي‌کنند و غير از اين ماه شما 40 ماه ديگر نيز هستند که مخلوقاتي در ميان آنان زندگي مي‌کنند که اساساً اطلاع ندارند که آيا مخلوقاتي به نام آدم در زمين وجود دارد يا نه.